Bir Pazar günü Bay Murphy'yi
kasabanın kilisesinde gören papaz çok şaşırdı; çünkü Bay Murphy hayatında hiç
kiliseye uğramamıştı.
Ayinden sonra onun yanına
geldi ve;
-"Murphy, seni kilisede
görmekten çok memnun oldum; ama seni buraya neyin getirdiğini merak ettim
doğrusu" dedi.
Murphy yanıtladı:
-"Sana yalan söylemem
doğru olmaz. Bir süre önce, çok ama çok sevdiğim şapkamı bir yerlerde
bırakmıştım ama nerede bıraktığımı bir türlü hatırlayamıyordum. Bay McGlynn'in
de aynı şapkadan giydiğini ve her Pazar kiliseye geldiğini biliyordum. Ayinde
şapkasını çıkarması gerektiğini de biliyordum ve, herhalde kilisenin arka
tarafındaki askıya koyar diye düşündüm. Yani, duadan sonra, ayin başlamadan kiliseden
ayrılmayı ve o sırada McGlynn'in şapkasını aşırmayı planlamıştım."
Papaz:
-"Ama görüyorum ki bunu
yapmamışsın." dedi ve sordu:
-"Neden fikrini
değiştirdin ?"
Murphy yanıtladı:
-"Sizin 10 Emir
konusundaki vaaz'ınızı dinlerken aniden anladım ki, aslında McGlynn'in
şapkasını çalmak zorunda değilim"
Gözü yaşaran papazın, yüzüne
yayılan dostça bir gülümsemeyle Murphy'ye baktı ve dedi ki:
-"Bunu duymak ne kadar
güzel !... Yani benim konuşmamın 'Çalmayın' bölümünü dinlediniz ve çaldığınız
takdirde cehennemde başınızı yakacak o şapkadan vazgeçtiniz !"
Murphy başını yavaşça iki
tarafa sallayarak konuştu:
-“Aslında pek öyle olmadı
peder; Konuşmanızın ‘zina yapmayın’ bölümünü dinlerken, şapkamı nerede
bıraktığımı hatırlayıverdim birden..”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder