Almış Tanrı
bir miktar toprak ile suyu, ve Adem’i şekillendirmiş. Vücudunu, boynunu,
kafasını; el ve ayaklarını da ekledikten sonra çekilip şöööyle bir eserini
incelemeye koyulmuş, derken kuşunu da kondurmuş, ve üf, üf, üfleyerek ona can
vermiş.
Tekrar bir
miktar toprak ile su almış ve Havva’nın yaradılışına başlamış. Vücudunu,
memeciklerini, boynunu, kafasını, derken el ve ayaklarını… Sonunda bacaklarının
arasına bir de delik açıp üf, üf üfleyerek onu canlandırmış.
Havva
gözlerini açmış, bir kendi vücuduna, bir de Adem’inkine bakmış..
-“Tanrım,
demiş, bana koymamışsın! ben de isterim Adem’in o önünde sarkan şeyden!”
-“Üzülme
kızım, demiş Tanrı gülümseyerek, o zaten senin! Sadece taşısın diye taktım o
salağa!”